هیچکس٬ حتی راهبران متعالی سازمان های پیشتاز دنیا٬ کامل نیستند و در طی عمر کاری خود اشتباهات زیادی را مرتکب می شوند. اما تفاوت انسان های متعالی با سایرین این است که اشتباهات خود را می شناسند؛ درک می کنند٬ می پذیرند و از آنها برای بهبود مستمر خود درس می گیرند. قدرت این راهبران و صداقت آنان در پذیرش و اعتراف به اشتباهات است؛ نه در بیان آنچه که درست انجام می دهند. برای چنین راهبرانی بعضا جذابیت اشتباهات از کارهای بزرگ بیشتر است و برای جذابیت بخشیدن به راهبری خود و تعالی مستمر به این اشتباهات توجه ویژه مبذول دارند. آنان علاوه بر اشتباهات خود به اشتباهات دیگر افراد موفق و اینکه آنان چگونه از اشتباهات خود درس گرفته و راه رشد را پیموده اند٬ دقت می کنند و از آن درس های بزرگ می گیرند.